Four

Obudził mnie cichy głos Huberta:
- Mari, idę na trening. Wrócę za parę godzin.- pocałował mnie w policzek i wyszedł z pokoju. Po chwili usłyszałam dźwięk przekręcanego w zamku klucza. Po kilku minutach wstałam z łóżka i ubrałam się. Wiktoria jeszcze spała, więc poszłam zrobić śniadanie. Po posiłku zaczęłam szukać pracy na internecie. Najczęściej natrafiałam na kelnerkę, sprzątaczkę lub opiekunkę. Odświeżyłam stronę. Kliknęłam w ofertę dziennikarki i odpisałam adres mojego potencjalnego przyszłego pracodawcy. Przebrałam się w jasnoniebieską koszulę, czarne rurki i czarne szpilki. Zrobiłam lekki makijaż, a włosy związałam w koński ogon.
- Gdzie idziesz?- spytała Wiktoria gdy szukałam w walizce teczki.
- Na rozmowę o pracę.
- Powodzenia.- uśmiechnęła się i weszła do łazienki. Po kilkunastu minutach byłam na miejscu. Lekko przerażona weszłam do budynku.
- Dzień dobry. Ja do pana Arringtona.- poinformowałam recepcjonistkę.
- Była pani umówiona?
- Przyszłam w sprawie pracy.- odparłam. Wcisnęła 4 i odbyła krótką rozmowę telefoniczną z Arringtonem.
- Siódme piętro.
Uśmiechnęłam się i poszłam do windy.  Po kilku sekundach byłam na siódmym piętrze. Zapukałam do gabinetu redaktora naczelnego. Zza drzwi usłyszałam:
- Zapraszam!
- Dzień dobry, jestem Marina Winiarska. Przyszłam w sprawie pracy.
- A, tak. Proszę usiąść.- uśmiechnął się. Z teczki wyciągnęłam dokumenty i położyłam je na biurku. Przejrzał CV i kilkakrotnie pokiwał głową. To chyba dobry znak.
- Odezwę się do pani w ciągu dwóch dni. Do widzenia.
-Dziękuję. Do widzenia.- pożegnałam się i wyszłam z gabinetu. Gdy tylko wyszłam z budynku wydawnictwa zadzwoniłam do Michała.
- Cześć braciszku.
- Hej Mari. Co u was?
- Wszystko dobrze, właśnie wracam z rozmowy o pracę.
- No, szybka jesteś. Trzymam kciuki żebyś ją dostała.
- A u was jak? Pojechałeś z chłopakami do Spały?
- Nie, ale będę w Gdańsku. Przejedziesz? I tak musisz odstawić Wiki.
- Nie wiem.- westchnęłam. - Niech będzie. Przylecę.
- To do zobaczenia w Gdańsku. Trzymaj się.
- Jasne, do zobaczenia.- pożegnałam się i zakończyłam połączenie. Wróciłam do mieszkania. Wiki oglądała w telewizji jakiś film, a ja poszłam sprawdzić co można zrobić na obiad.
- Jak było na rozmowie?- spytała Wiktoria
- Dobrze. Facet jest bardzo miły.
- To fajnie. Myślisz że Cię przyjmie?
- Nie wiem. Chciałabym.
- Co będzie na obiad?
- Spagetti.- moja siostra skrzywiła się.- Nie musisz jeść jak Ci nie pasuje.
- Nie możemy zamówić pizzy?
- Nie możemy zjeść spagetti? Jak chcesz pizzę to sobie zamów, ale Ty płacisz.
- Jedziemy do Polski na Ligę Światową?
- Tak. Ja tylko na pierwszy mecz, a później przyjadę do Krakowa. Wybrałaś szkołę?
- Mhm. Technikum, najprawdopodobniej logistyka lub hotelarstwo.
- Dobra, przyszłościowa decyzja.
Hubert wrócił idealnie na obiad. Razem usiedliśmy do posiłku i zjedliśmy go w ciszy. Wiktoria poszła do pokoju, a ja z Hubertem usiedliśmy w salonie.
- Jedziesz gdzieś na wakacje?- spytałam
- Do Polski. Też jedziesz?
- Tak, na ligę. Później wracam.
- Jutro zabiorę Cię na trening, poznasz chłopaków.
- Okej.
O szesnastej przyszedł Oscar i zaczęli grać w Fifę.
- Hubert, nie wybieraj Legii, wybierz Atletico.- poprosiłam.
- No dobra, spokojnie.- zaśmiał się i wybrał hiszpańską drużynę.
- Powodzenia.- głównie swoje słowa kierowałam do Brazylijczyka, który wybrał Montpellier. Poszłam do pokoju Wiki i usiadłam na łóżku. Moja siostra przeszukiwała nerwowo swoją torbę.
- Czego szukasz?- spytałam.
- Takiej cieniowanej bluzki, niebiesko-fioletowej.
- Wybierasz się gdzieś?
- Mmm, tak. Umówiłam się na mieście z Wojtkiem.
- Tylko z Wojtkiem, czy z Calumem też?- spytałam.
- Nie twoja sprawa.- odparła, a na jej twarzy pojawił się delikatny rumieniec.
- Podoba Ci się?
- Serio będziemy o tym rozmawiać?- spytała
- Jeśli nie chcesz, rozumiem.- odparłam.- Jeśli chcesz mogę pożyczyć Ci jakąś moją bluzkę.
- Wzięłaś tą czarną z koronkowymi plecami?
Wyszłam z pokoju i po chwili przeszukiwania walizki wróciłam ze wspomnianą bluzką.
- Gdzie się umówiliście?- zapytałam
- Na Marylebone. Pa.- pożegnała się i wyszła z pokoju. Usłyszałam jak żegna się z chłopakami i wychodzi z mieszkania. Po kilku minutach wyszedł też Oscar. Wróciłam do swojego pokoju i położyłam się na łóżku.
- Tęskniłem za Tobą, Mari.- Hubert położył się obok mnie i pocałował mnie w czoło. Wtuliłam się w niego i wdychałam zapach jego perfum.
- A ja za Tobą.
Zasnęłam wtulona w chłopaka. Obudziłam się gdy Hubert próbował wyplątać się z moich objęć.
- Zrobię śniadanie.- oznajmiłam i poszłam do kuchni. Zrobiłam jajecznicę i tosty. Potem wzięłam szybki prysznic i o dziewiątej poszliśmy na trening. Gdy wyszliśmy na murawę paru piłkarzy już się rozgrzewało.
- Hej, chłopaki to Marina Winiarska. Mari to Gary Cahill, John Terry, Eden Hazard i Nemanja Matić.
- Cześć, miło was poznać.- uśmiechnęłam się.
- Ciebie również.- odparł Matić. Dołączyło do nas paru innych piłkarzy.
- O, Hubert. Przeprowadziłeś Marinę.- usłyszałam za sobą głos i odwróciłam się. Parę metrów za mną stał Oscar, a obok niego dziewczyna z dzieckiem na rękach.
- Hej.- przywitałam się.
- Cześć. Jestem Ludmila. Miło Cię poznać.
- Ciebie również. Urocza córeczka. Jak ma na imię?
- Julia.- odpowiedziała dziewczynka wywołując na mojej twarzy uśmiech.
- A ja jestem Marina.- uścisnęłam jej rączkę. Poszłam razem z Ludmilą i Julią na trybunę.
- Przepraszam za pytanie, jak długo jesteście razem?- zapytała Brazylijka
- Za niedługo będziemy obchodzić siódmą rocznicę.
- Nie myśleliście jeszcze o ślubie?
- Nie. Oboje twierdzimy że mamy jeszcze czas na te sprawy.- odparłam, a dziewczyna pokiwała głową ze zrozumieniem.- A Ty i Oscar?
- Jesteśmy małżeństwem od czterech lat.
- Gratuluję.
- Musisz koniecznie poznać resztę dziewczyn. Mogłybyśmy umówić się kiedyś na kawę.
- To świetny pomysł.- uśmiechnęłam się. Usłyszałam ciche Enter Sandman dochodzące z mojej torby. Po kilku sekundach poszukiwań telefonu odebrałam połączenie od Szczęsnego.
- Przepraszam na chwilę.- powiedziałam cicho i odeszłam na parę metrów.
- Cześć Mari. Nie przeszkodziłem?- zapytał
- Hej. Nie, jestem na treningu.
- Aha. Urządzam dziś małą imprezę. Wpadniesz?
- O której?
- Gdzieś koło szóstej.
- Okej, wpadnę.
- No to do zobaczenia.
Po powrocie do mieszkania wzięłam długą kąpiel i zaczęłam przygotowywać się do wyjścia. Ubrałam kobaltową sukienkę przed kolano. Zrobiłam lekki makijaż, a włosy zostawiłam rozpuszczone. Po drodze do domu rodaka wstąpiłam do sklepu i kupiłam butelkę whiskey. Równo o szóstej zapukałam do drzwi Wojtka.
- Hej.- przywitał się i przepuścił mnie w drzwiach.
- O, przynajmniej nie byłam pierwsza.- mruknęłam sama do siebie i postawiłam butelkę na stole w kuchni.
- Hej, jestem Elizabeth Ramsey.
- Cześć. Jestem Marina Winiarska.- uścisnęłyśmy sobie dłonie.
- O, Liz. Już poznałaś Marinę.- Jack objął dziewczynę ramieniem i pocałował ją w policzek. Spojrzałam na nich ze zdziwieniem, a Liz zaśmiała się.
- To nie to na co wygląda. Jesteśmy rodzeństwem.- wyjaśniła. W trójkę poszliśmy do salonu. Ze stolika wzięłam butelkę piwa i upiłam łyk. Po dwóch piwach wstałam z sofy i poszłam do kuchni. Na stole leżała paczka papierosów i wyciągnęłam z niej jednego.
- Ognia?- spytał Jack i podsunął mi zapalniczkę.
- Dzięki.
Wypaliłam jednego papierosa i wróciłam do salonu. Na noc zostałam u Wojtka. Obudziłam się z lekkim bólem głowy bez możliwości ruchu. Na moich kolanach leżała głowa Wilshere'a.
- Ja pierniczę.- jęknęłam i przymknęłam oczy.
- Widzę że kac morderca kogoś dopadł.- zaśmiał się Szczęsny.
- Nic nie mów.- poprosiłam. Delikatnie podniosłam głowę Anglika i wstając z miejsca przełożyłam ją na sofę.- Tak, no to ja się zmywam.
- Nigdzie nie puszczę Cię bez śniadania. Zrobiłem jajecznicę na bekonie. No chodź.- poszłam za nim do kuchni i usiadłam przy stole.
- Wszyscy piłkarze tak dobrze gotują czy tylko bramkarze?- spytałam z uśmiechem po zjedzeniu posiłku.
- Nie wiem, Mari, nie wiem.- zaśmiał się.
- Do zobaczenia.- pożegnałam się i wróciłam do mieszkania Huberta.